DC Comics'in Justice League: War ile başlattığı animasyon evreni genişlemeye devam ediyor. Bu sefer karşımızda John Constantine, Zatanna, Deadman ve Swamp Thing gibi karakterleri izleyiciyle buluşturan Justice League Dark var.
Her şeyden önce şu soruyu sormama izin verin. Son yıllarda çıkan DC çizgi filmlerinden memnun musunuz? Eğer memnunsanız muhtemelen bu filmi seveceksiniz. Ancak siz de benim gibi gidişattan hiç ama hiç memnun değilseniz yüzünüzü güldürmekte epey zorlanacak bir filmin sizleri beklediğini söylemek pek yanlış olmaz. Marvel Cinematic Universe'ün bir formül tutturup her sene bunu ısıtıp ısıtıp seyircinin önüne koyması ne kadar can sıkıcıysa DC'nin şu animasyon evreniyle yaptığı şeylerin de ondan geri kalır yanı yok. Kaç tane çizgi film geldiyse, hepsi de iç bunaltıcı aksiyona batırılmış ruhsuz hikayelerden ibaret bana göre.
Detaylara geçmeden filmimizin konusunu şuraya bir iliştirelim: Dünyanın her yerinde insanlar birbirlerine saldırmaya başlamıştır. Justice League, insanları neyin etkisi altına aldığını araştırırken işin içinde sihir olmasından şüphelenir. Batman kendisini Zatanna, Constantine ve Deadman'e yardım ederken bulacaktır.
Devamı spoiler...
Aslında konu gayet ilgi çekici. Hatta filmin başında insanların kontrolden çıktığı sahneleri bayağı bir beğendim. Wonder Woman, Superman ve Batman'in olaylara müdahalesi yalnızca filmin değil serinin önceki yapımlarındaki pek çok sahneden de daha iyi. Ancak ne var ki Justice League Dark introsu ekranda belirdikten sonra bu ilgi çekicilik azala azala bitiyor. Bence ana problem dünyada cereyan eden korkunç olaylar silsilesinin gözardı edilişi. Orada millet birbirini yerken şu bahsettiğim baştaki sahne ve sonlara doğru gösterdikleri bir diğer kısa sahne dışında gezegendeki altı milyar insanın ne durumda olduğuyla ilgilenmeyi tercih etmiyor hikaye. Kaldı ki bu hamle, ne kadar güçlü bir kötü adam olduğunu çizgi romanlarda harika bir şekilde gördüğümüz Destiny'den de çok şey götürüyor. Sandman'de güçlerinin boyutu, psikolojisi ve vahşeti o kadar iyi verilmişti ki karşılaştırınca şu filmde Destiny diye karşımıza çıkardıkları şey her açıdan cılız ve sıradan kalıyor.
Bunun yanı sıra Batman gibi pozitivist bir karakterin, neden büyüler ve lanetlerle uğraşan kişilerle beraber çalıştığının cevabını alamıyoruz. Sonucunda başka bir Justice League üyesi onun yerinde olabilirdi, değil mi? Benim aklıma gelen tek cevap, filmde Kara Şövalye'nin popülaritesinden olabildiğince faydalanmak istemeleri. Batman'e, kendisine uzak bir hikayede yer vermek elbette yasak değil. Hatta sihirlerin ve pek çok garipliğin havada uçuştuğu bu macerada onun tepkilerini seyretmek zaman zaman eğlenceliydi de. Ancak dediğim gibi tüm bunların bir neden üzerine oturtulmaması büyük bir eksi.
En hoşuma gitmeyen yer ise kahramanlarımızın Felix Faust'la savaşa giriştiği sahne oldu. Sanki çok önemli bir final sahnesiymiş gibi dakikalarca gösterilen bu sıkıcı dövüşün filme hiç bir katkısı yok. Sonunda da hepsinin bir yanlış anlamadan ibaret olduğunu öğrenmek bu sahneyi iyice değersizleştiriyor benim gözümde. Bu kadar tantanaya gerek kalmadan Faust'un hikayenin kötüsü olmadığını anlatmak çok mu zor? Filmin görselliğini arttırmak istedikleri belli ama böyle yaparak da insanın içini baymaktan öteye gidemiyorlar. Bu arada kötü adam demişken, hikayedeki şaşırtmacayı Ritchie Simpson üzerinden yapmaları fena olmamış. Önceki filmlerin merkezinde yer alan düz ve sıkıcı hikayeleri düşününce bir nebze de olsa öyküye şaşırtmaca koymaları sevindirici.
Sonuç olarak DC'nin anime tarzı çizimlerde ısrar ettiği bu animasyon evreninin yeni filmi Justice League Dark, kafa dağıtmak için açıp izlenebilir. Evet, daha iyi bir hikaye anlatmak adına minik bir kıpırdanma yok değil. Fakat bu kadar uzun zamandan sonra çok daha iyilerine ihtiyacımız olduğu gerçeğini reddetmek de büyük bir hata olur. DC Comics'in bir zamanlar dünyanın en güzel çizgi filmlerini çıkardığı, bayat aksiyonun ve ruhsuz öykülerin kapısından içeri giremediği zamanlara dönmek dileğiyle...
Yorum Gönder